Er komt weer een nieuw leerplan aan. Voor po en de onderbouw vo. En de eindtermen voor een aantal vakken in het vo worden herzien. De oude zijn al weer van een jaar of vijftien geleden. Een commissie van verstandige mensen heeft er allerlei wijze dingen over gezegd. Dat het curriculum ook een ingang is om de kansen ongelijkheid aan te pakken. Dat we moeten opletten dat stapelen mogelijk blijft, omdat dat voor veel jongeren uit achterstand gebieden dat dé weg is naar hoger opgeleid. Een weg die niet geofferd mag worden aan het streven naar een zo efficiënt mogelijke route naar het eindexamen. En dat we waakzaam moeten zijn op het overladen van eindexamens met korte termijn kennisdoelen, dat school meer functies heeft dan alleen kennisfabriek. Wijze woorden lijkt me.
Op de radio verklaarde de directeur van de Stichting Leerplan Ontwikkeling, de slo – de organisatie die het uiteindelijk allemaal op gaat schrijven – dat het de kerndoelen voor po eigenlijk geen doelen zijn, maar meer een soort thema’s: een indicatie van wat aan de orde moet komen. Noem het dan kernthema’s dacht ik nog. Zo maak je toch iedereen in de war, als een doel eigenlijk geen doel is.
Het voorwerk van de commissie is door de tweede kamer niet enthousiast ontvangen heb ik begrepen. De kamer heeft het thema ‘controversieel’ verklaard, wat zo veel wil zeggen als dat de kamer bij elk stapje van de minister om instemming gevraagd moet worden. Binnenkort gaan ze er weer over praten, maar op de kameragenda kan ik nog niet vinden. Ik zou die discussie niet willen missen. Met een potje koffie en broodjes een dagje op de bank voor de buis. Goed project ook voor op school. Met de leerlingen kijken wat den Haag nu eigenlijk vindt dat ze moeten leren.
Met negentien partijen bakkeleien over wat belangrijk is. Ik ben benieuwd of volgens sommige geachte afgevaardigden de holocaust bij het eindexamen geschiedenis voortaan tussen haakjes gezet moet worden. Eén conclusie durf ik nu al wel te trekken. Er zullen wel onderwerpen bij komen. De gedachte dat minder ook wel eens méér is, zal het wel niet winnen. En dat terwijl het overvolle curriculum nu juist de oorzaak is van de oppervlakkige behandeling van veel thema’s. Diepgang kost tijd. Uiteindelijk is maar één thema werkelijk toekomst bestendig: je leerlingen leren denken.
Bijna alle kennis is voor iedereen te vinden. Hoe je daar mee omgaat is heel wat anders. Kennis ligt op straat, inzicht niet. Leerlingen leren denken is een mooie, kort en bondig geformuleerde opdracht aan het onderwijs. En hartstikke duurzaam. Wat mij betreft zijn we klaar.