Even geleden schreef ik een ingezonden brief aan de nrc over de kabinetssamenstelling. Dat er een bewindsman kwam voor hoger en wetenschappelijk onderwijs en één voor po en vo. Daar tussen niks. Niet eens een staatssecretaris. Het mbo, met recht de hoeksteen van de samenleving, was weer eens over het hoofd gezien. Mijn vriendin poste het voor de aardigheid op linkedin en zie daar, 100, 500, 2000, 4000… Het werd gelezen, en niet zo’n beetje ook. Het gonsde fiks op het internet. Het werd helemaal mooi toen de nieuwe minister deze week direct na zijn aanstelling zomaar, ongevraagd meldde dat het mbo een buitengewoon belangrijke sector was die beslist zijn aandacht verdiende.
Bingo. Heeft het volk dan toch invloed? Maakt het uit als je iets zegt of schrijft of was het een wonderlijk toeval? Zou hij ’s ochtends bij het ontbijt de nrc spellen of hebben zijn ambtenaren hem razendsnel iets ingefluisterd? Maakt niet uit, hij heeft het gezegd! En dat getuigt tenminste van voldoende intelligentie, hoewel ik al het idee had dat je hem niet snel op een domheid betrapt. Sommige mensen noemen hem zelfs te intelligent voor de politiek…
Nu is goed luisteren en om je heen kijken, goed sociaal gedrag zeg maar, niet alleen een eigenschap van prettig intelligente mensen. Het is ook een kenmerk van oplichters. Die kunnen je immers alles laten geloven.
Tsja. Goed en kwaad zijn soms maar door een dun lijntje gescheiden. Dijkgraaf klinkt als een betrouwbare man. Maar ik stel toch voor dat we hem goed op zijn huid blijven zitten. Het mbo verdient die aandacht. Zeker gezien de doelen van deze regering.