Ik was een hele week op bezoek in lessen en hoorde het woord Oekraïne niet of nauwelijks. Bijzonder. Met de betrokken docenten sprak ik alles wat er over die lessen te bespreken was naderhand door. Het woord Oekraïne viel niet. Had ik het uit mijn systeem geschoven? Natuurlijk wil ik niet dat alle gruwelen in de klas nog eens breed worden uitgemeten, maar er valt een hoop te leren buiten het curriculum om. In één groep ging het over sociale hygiene. Een thema niet ver buiten de actualiteit van dit moment dunkt me. In een andere groep over gesprektechniek. Ook daar is het bruggetje zomaar gemaakt. Waarom dacht ik daar niet aan?
Achteraf had ik met die groepen studenten graag over moraliteit en macht gesproken. Samen verkennen wat die twee met elkaar te maken hebben. Mag je die dingen doen alleen maar omdat je het kan? Omdat je de macht ertoe hebt. Is macht een autorisatie voor geweld? Een uitstapje naar The Voice, Ajax of de turnacademie is dan ook zomaar gemaakt. Waarom gaan mensen met macht toch zo vaak rare dingen doen, met als uiterste meneer Poetin?
De opleiding waar ik rondloop leidt op tot zelfstandige vakmensen. Een medewerker vertelt me dat machtsmisbruik in de traditionele keuken tot voor kort aan de orde van de dag was. Macht en machtsmisbruik. Daar moet je het over hebben in vakopleidingen. En neem wat in de Oekraïne gebeurt dan maar gelijk even als verschrikkelijk voorbeeld mee. Geen les in geven: een goed leergesprek voeren. Ik weet het; dat is niet altijd even gemakkelijk en het curriculum is al overvol. Maar dit mag niet ontbreken. Wees niet zo stom als ik; dat je het in de hitte van je eigen vakidiotie even over het hoofd ziet.